Δικτατορία των μειονοτήτων

Του Γιώργου Σταφυλά
Ζούμε στην εποχή της δικτατορίας των μειονοτήτων. Μια καλοβολεμένη δράκα ανθρώπων με θέσεις επιρροής εντός κομμάτων, μίντια και πανεπιστημίων -δηλαδή σε αυτό που αποκαλούμε μηχανισμό παραγωγής ιδεών- καταφέρνει και επιβάλλεται στην κοινωνία νομιμοποιώντας αρρωστημένες ιδεοληψίες και ιδιαιτερότητες. Και δεν θα σταματήσουν.
Χθες ήταν η αναδοχή αύριο έπεται συνέχεια, όπως έχουν προειδοποιήσει. Στην προσπάθεια τους μάλιστα να ξεθεμελιώσουν τα πάντα επικαλούνται και την θρησκεία της αγάπης. Ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός -αν και άθεος- επικαλέστηκε την αγάπη χθες στην βουλή. Ωστόσο είναι απολύτως ξεκάθαρη η χριστιανική αντίληψη για το θέμα και εκπεφρασμένη από τον απόστολο Παύλο μη επιδεχόμενη άλλης ερμηνείας.
Κατά την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου στην βουλή λίγοι ήταν οι βουλευτές που τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα προβάλλοντας αυτό που πραγματικά η κοινωνία πιστεύει. Τόλμησαν να εκφράσουν αυτό που αισθάνεται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Επόμενο ήταν οι υποτακτικοί των ελίτ να αντιδράσουν κάνοντας λόγο για ρητορική μίσους. Όπως διαβάζουμε σήμερα βουλευτές του Σύριζα απαιτούν την πειθαρχική δίωξη του βουλευτή Κατσίκη.
Για την Νέα Δημοκρατία το κόμμα που υποδύεται την ελληνική δεξιά τι να πούμε; Σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ γελοιότητας η έμπνευση να βάλουν εισηγήτρια την Μάρκου η οποία τελικά ψήφισε υπέρ αν και η επίσημη θέση του κόμματος ήταν όχι. Ποιόν κοροϊδεύουν; Ένα ακόμα δείγμα της κρίσης ταυτότητας την οποία διέρχεται η ΝΔ. Κανείς δεν ξέρει τι είναι η ΝΔ. Είναι φιλελεύθερη; Είναι συντηρητική; Κανείς δεν ξέρει. Και μόνο το γεγονός ότι η Μάρκου μετακινείται με άνεση από την ΔΗΜΑΡ, στο Ποτάμι και από κει στην ΝΔ λέει πολλά - και όχι καλά- τόσο για την ΝΔ όσο και για το πολιτικό σύστημα μας εν γένει.
Να το πούμε πάλι λοιπόν να το εμπεδώσουν κάποιοι: ζούμε στην εποχή της δικτατορίας των μειονοτήτων. Αν υπάρχει φασισμός σήμερα είναι μόνο ένας, αυτός της πολιτικής ορθότητας. Το να γίνονται οι ιδέες και οι απόψεις πολύ μικρών ομάδων καθεστώς και να επιβάλλονται πάνω στην κοινωνία αυτό είναι η σημερινή επανάσταση των ελίτ. Η ιστορία του όμως πάει πίσω στα χρόνια της δεκαετίας του 30 όταν μια ομάδα απογοητευμένων μαρξιστών σκέφτηκαν έναν άλλον δρόμο ώστε η επανάσταση να πετύχει, αυτόν της αποδόμησης κάθε έννοιας, ιδέας και αξίας που συγκροτεί τον δυτικό πολιτισμό.
Οι Γκράμσι, Λούκατς, Αντόρνο, Χορκχάιμερ σχημάτισαν την σχολή της Φρανκφούρτης με αυτές τις ιδέες. Στην συνέχεια το ναζιστικό καθεστώς τους έδιωξε από την Γερμανία και η σχολή βρήκε καταφύγιο στις ΗΠΑ. Οι ιδέες της σχολής της Φρανκφούρτης εμπλουτισμένες με τις θεωρίες του Χέρμπερτ Μαρκούζε περί σεξουαλικής απελευθέρωσης μπόλιασαν τα αμερικάνικα πανεπιστήμια. Κάτω από την επιρροή αυτών των ιδεών σχηματίστηκαν τα λεγόμενα κινήματα απελευθέρωσης και μια νέα αριστερά που υιοθέτησε όλο αυτό το πακέτο ιδεών. Σήμερα αυτή η ατζέντα θεωρείται δεδομένη για κάθε συστημικό κόμμα είτε αριστερό είτε ''δεξιό''. Όποιος την αμφισβητεί είναι λαϊκιστής, ακροδεξιός και φασίστας.
Αλλά από την δράση θα προκύψει η αντίδραση. Έτσι σε λίγο ακροδεξιός και φασίστας θα είναι συνώνυμο του κανονικού ανθρώπου που δεν θέλει να βλέπει τη ανωμαλία να γίνεται καθεστώς.

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/diktatoria-ton-meionotiton/10.123395